یک گام فاصله تا کشف پادزهر مرگ - وبلاگ رشد آرمان

به گزارش وبلاگ رشد آرمان، دانشمندان اخیرا نشانگرهای بیولوژیک غیرمعمولی را شناسایی نموده اند که می تواند اسرار طول عمر انسان را در اختیارشان قرار دهد.

غزال زیاری: نشانگرهای زیستی هرگز دروغ نمی گویند و اکنون با پیشرفت علم، راهکارهای متعددی درباره افزایش طول عمر انسان به دست آمده است.

تیمی از محققان سوئدی، مطالعه ای را بر روی خون (نشانگرهای زیستی موجود در خون) 44 هزار فرد بالای 64 سال انجام دادند (که حدود 1200 نفر از آنها بالاتر از 100 سال سن داشتند). نتایج این مطالعه در GeroScience منتشر شده و بزرگترین مجموعه داده های افراد به شمار می رود که می توان در آن به آنالیز و مقایسه شاخص های خونی افرادی با عمر طولانی با افرادی با عمر کوتاه تر پرداخت.

تاثیر عوامل ژنتیک و سبک زندگی بر طول عمر

دانشمندان در حین انجام این آنالیز، به مغایرت های متعددی رسیدند. در مقاله منتشر شده می خوانیم: تفاوت در مقادیر نشانگرهای زیستی بین افراد صدساله و غیرصدساله در بیش از یک دهه قبل از مرگشان بیانگر این است که عوامل ژنتیکی و یا احتمالا قابل تغییر شیوه زندگی، در سطوح نشانگر زیستی انعکاس یافته و ممکن است نقش مهمی را در طول عمر استثنایی افراد ایفا نماید.

کارین مودیگ، دانشیار اپیدمیولوژی موسسه کارولینسکا، در جمع بندی این مطالعه به این نکته اشاره نمود که در افرادی که به مرز صد سالگی رسیده اند، سطح گلوکز، کراتینین و اسید اوریک در بدن شان از شصت سالگی به بعد، کم بوده. او در این رابطه گفت: نمایه های نشانگرهای زیستی در بدن افراد صد ساله به صورت همگن و بدون فراز و نشیب خاصی بوده.

به صورت خلاصه، برای طول عمر بیشتر، باید مصرف قند را محدود نموده و از کلیه ها و کبد مراقبت کرد. با بالا رفتن سن، این توصیه ها مهمتر خواهند بود. نویسندگان این مقاله در ادامه یادآور شده اند: سطوح بالای کلسترول و آهن و سطوح پائین گلوکز، گاما گلوتامیل ترانسفراز (آنزیم GGT که بیشتر در کبد یافت می گردد)، آلکالین فسفاتاز، لاکتات دهیدروژناز و ظرفیت کلی اتصال آهن، با رسیدن به سن 100 سالگی ارتباط نزدیکی دارد.

مراقب تغذیه، الکل و کبد و کلیه باشید

در شرایطی که اعضای این تیم هیچ نتیجه گیری خاصی درباره فاکتورهای سبک زندگی یا ژن های مسئول ارزش های نشانگر زیستی نداشته اند، مودیگ گفته: معقول است این طور فکر کنیم که عواملی مثل تغذیه و مصرف الکل در رسیدن به سن صدسالگی تاثیرگذار هستند. او در عین حال به افراد توصیه نموده که مراقب سلامت کلیه و کبد و بعلاوه سطح گلوکز و اسید اوریک بدنشان باشند.

تحقیق اجرا شده، شامل داده های ارزیابی سلامت 44 هزار فرد سوئدی بین 64 تا 99 سال است. این افراد برای 35 سال زیرنظر بودند و 1224 نفر از آنها به مرز صد سالگی رسیدند. نکته جالب توجه اینجاست که 85% از افرادی که صدسالگی را تجربه کردند، خانم بودند. مودیگ یادآور شده که 12 نشانگر زیستی مبتنی بر خون، مرتبط با التهاب، متابولیسم، عملکرد کبد و کلیه، سوء تغذیه و کم خونی مورد آنالیز قرار گرفته که همه اینها با مطالعات قبلی درباره پیری و مرگ و میر مرتبط بودند. اعضای این تیم بر این باورند که از این دوازده نشانگر زیستی، ده مورد با رسیدن به سن 100 سالگی مرتبط هستند.

به طور کلی، کسانی که به مرز صد سالگی رسیده اند، از بعد از شصت سالگی، سطح گلوکز، کراتینین و اوریک اسید خونشان پائین بوده. مودیگ در عین حال به این نکته اشاره نمود هم افراد 100 سال به بالا و هم افراد زیر 100 سال، مقادیری خارج از محدوده طبیعی را در دستورالعمل های سلامتی شان داشته اند که احتمالا به این خاطر است که این شاخص ها برروی جمعیت جوان تر و سالم تر تنظیم شده است. او در این باره گفت: حتی اگر تفاوت های کشف شده به وسیله ما، کوچک هم باشند، بیانگر یک ارتباط احتمالی بین سلامت متابولیک، تغذیه و عمر طولانی هستند.

او در عین حال به این نکته اشاره نمود که احتمالا در بعضی مواقع، رسیدن به سنین بالا، فاکتوری به نام شانس هم دخیل خواهد بود ولی با تفاوت های مشاهده شده در نشانگرهای زیستی، ژن ها و سبک زندگی نیز در این امر تاثیرگذار هستند.

منبع: popularmechanics

5858