60 هزار شکوفه بر درخت تنومند زبان پارسی، شاهنامه چشمه ای زلال و زاینده - وبلاگ رشد آرمان

به گزارش وبلاگ رشد آرمان، سرویس استان های خبرنگاران - حسن افشار: زمستان شروع شد. روستای باژ همانند سایر روستاهای کشور، وارد آخرین فصل سال شد. پرندگان روستا در سوگ ریزش برگ ها تن به مهاجرت دادند و زمستان سر به بالین خواب گذاشت تا در فصل دیگر، بیداری اش را با رویش شکوفه ها و ندای بلبلان فریاد بزند.

در چنین فصلی و در همین روستا که یکی از افتخارات دیار خراسان است، کودکی پا به عرصه وجود گذاشت. سالیان بعد، آوازه شهرتش مرزهای ایران زمین را درنوردید و کتاب گرانبهایش (شاهنامه) بر اساس نظر سازمان فرهنگی یونسکو، در جایگاه رفیع یکی از سه اثر برجسته دنیا جای گرفت.

او شاعر گرانقدر همه عصرها، ابوالقاسم فردوسی بود. شاعری که سی سال از عمر ارزشمندش را بر سر اثر گرانبهاتر از عمرش، یعنی شاهنامه گذاشت و مهر تاییدی بر زبان فاخر ایرانی و جایگاه والای ایران و ایرانی زد.

فردوسی در اولین روز زمستان دیده به دنیا گگردد، ولی با سرایش شاهنامه، بهاری جاودانه آفرید که در آن 60 هزار شکوفه بر درخت تنومند زبان پارسی رویاند. فردوسی به چراغ در حال احتضار زبان فارسی حیاتی تازه بخشید: عجم زنده کردم بدین پارسی

شاهنامه فردوسی گرد از چهره تاریخ پرافتخار اماغبارگرفته ایران که آن روزها مورد بی مهری اجانب قرارگرفته بود، زدود و آسمانی پرستاره از فرهنگ و ادب و زبان زبان پارسی را به نمایش گذاشت.

فردوسی شاعر بزرگی است که رنجی سی ساله به جان خرید برای بنای کاخی که از هیچ باد و بارانی گزند نمی بیند و کتابی چنان پرتو افشان از خود به یادگار گذاشت که بر تارک گیتی می درخشد.

شاهنامه کتاب سترگیست که با نام و یاد خدا و پدید آورنده جان و خرد شروع شده است:

به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد

و با جاودانی و خرد، انتها می گیرد:

نگه کن که این نام تا جاودان درفشی گردد بر سر بخردان

شاهنامه ای که شروع و انتهاش نام خدا و ستایش خرد و دانایی است، مجموعه ای است مشحون از مضامین فلسفی، اخلاقی، اجتماعی، پزشکی، معارف بشری، حرمت مقام زن، احساسات و عواطف و لطیف انسانی. مجموعه ای که همانند چشمه ای زلال و زاینده، پیش روی انسان های روی زمین قرار گرفته است تا از آن بنوشند و جان تشنه خود را از این همه دانش و حکمت سیراب کند.